Graag beginnen we met een persoonlijke en vrijblijvende kennismaking. Afhankelijk van de vakgroep grootte, doen we dat met de complete groep of een goede afvaardiging. Dit kennismakingsgesprek is een interventie op zich, omdat ik de vakgroep help om de huidige en gewenste situatie te concretiseren. Ook wordt duidelijk of er een klik is en vertrouwen in ons en onze aanpak. Zo ja, dan kunnen we aan de slag volgens onderstaande stappen.

Meer lezen

“Wij zijn als vakgroep los zand, onder het mom van, we zijn toch allemaal autonome dokters? Maar niets is minder waar. We hebben elkaar hartstikke hard nodig en zijn samen verantwoordelijk voor het leveren van goede zorg. We delen een dienstrooster en trouwens, we delen ook onze portemonnee. Maar constructieve afspraken maken? Ho maar. De volgende dag gewoon je eigen ding doen. Of dreigen met ziekmelden. Eigenlijk zijn we net een kleuterklas.”

Meer lezen

Hans (46), medisch specialist: "Ik maak een verschil voor mijn patiënten, dat voel ik echt zo."

Zingeving is een belangrijke sleutel tot meer werkgeluk, het houdt in dat je weet en voelt dat wat jij doet betekenisvol is. Dat je een bijdrage levert die verder reikt dan alleen jouw persoonlijke belang. Je gevoel van zingeving wordt sterker naarmate je dagelijkse werkzaamheden meer in lijn zijn met je belangrijkste persoonlijke waarden.

Meer lezen

Martin (47) is nu 14 jaar medisch specialist en werkt met plezier in een topklinisch ziekenhuis. De laatste jaren bemerkt hij wel een verandering in zichzelf. Hij loopt zoetjesaan tegen de vijftig, de kinderen worden groter, en hij merkt dat hij wat reactiever aan het worden is. Hij betrapt zich op gedachten als ‘daar gaan we weer’ bij nieuwe initiatieven.

Meer lezen

Deze week kreeg ik een mailtje van een medisch specialist, laat ik hem Peter noemen. Hij schrijft dat hij naar aanleiding van onze leergang Persoonlijk Leiderschap, gaandeweg andere keuzes is gaan maken. Welke keuzes hij heeft gemaakt doet er hier niet toe, het gaat me meer om het effect van deze keuzes op Peter zelf.

Meer lezen

Bij een ander zie je vaak sneller dat er iets aan schort dan bij jezelf. En laten we eerlijk zijn, de meeste dokters staan niet gauw stil. En al helemaal niet bij zichzelf. ‘Daar heb ik geen tijd voor.’ ‘Is dat niet een beetje soft?’ Toch is het verstandig om dat zo nu en dan wel te doen, onder het motto: voorkomen is beter dan genezen. Preventie dus.

Meer lezen

Deze zomer heb ik een week lang een soul retrieval gedaan in Zweden. Het ging over contact maken met je eigen intuïtie, ofwel het luisteren naar het ‘fluisteren van je ziel’. We zaten middenin in de natuur, volop groen, met rust en stilte in overvloed.

Meer lezen

Op een dag word je wakker en besef je dat er iets moet veranderen in je werk of in je leven. En dat er maar één iemand is die dat kan doen: jijzelf. Dat is kort gezegd wat persoonlijk leiderschap inhoudt. Het betekent je autonomie vergroten door zelf de regie te nemen over je leven, je werk en je ontwikkeling.

Meer lezen

“Ik heb met mijn volle verstand voor geneeskunde gekozen. Geen greintje twijfel, als jong knulletje wist ik al dat ik dokter wilde worden. Ik kwam na mijn studie snel in opleiding en nooit, echt nooit, heb ik onderweg spijt gehad. Nog steeds houd ik van mijn vak en ik vind dat ik zinvol werk doe. Maar… in de loop der jaren is er ook wel een gevoel van onbehagen ontstaan. Eerst kon ik het niet goed duiden, wílde het ook niet zien. Maar als ik eerlijk ben weet ik niet of ik dit werk wel tot mijn pensioen wil blijven doen.”

Meer lezen

De Federatie Medisch Specialisten heeft in de eerste fase van het Visietraject Medisch Specialist 2035 zeven belangrijke thema's geïdentificeerd. Het uitgangspunt hierbij waren de vragen: welke thema's zijn belangrijk voor de medisch specialist richting 2035 en waar hebben we invloed op?

Meer lezen

Alina, medisch specialist: “De meeste energie en werkplezier haal ik uit het contact met mijn patiënten. Maar de tijd per patiënt staat al langere tijd onder druk en overboekingen van mijn poli zijn aan de orde van de dag. En het dreigt alleen maar erger te worden; als dokter mis ik steeds vaker een gevoel van voldoening, van zingeving. Altijd weer gaat het over cijfers en over geld. Ben ik soms een productiemachine? Zo voelt het wel soms, en dat maakt me moedeloos.”

Meer lezen

Ewald trapt af: “Wij hebben iemand in de vakgroep die steevast wegloopt als het hem niet zint. Hij staat op met een hoop bombarie, roept dat hij het er niet mee eens is en loopt de kamer uit. Hij knalt de deur achter zich dicht óf laat deze ostentatief open. Maar hoe de aftocht ook is, hij verwacht dat wij hem terughalen. En weet je wat wij doen? Wij blijven verbluft achter, zuchten eens diep, en dan staat er altijd wel iemand op om hem terug te halen.”

Meer lezen

Evert komt energiek binnen voor ons kennismakingsgesprek. Hij geeft een stevige hand en kijkt me recht in de ogen aan. Een krachtige man denk ik, en dat zeg ik ook. Hij antwoordt: “Ik ben blij dat je dat nog aan me ziet, want op het moment voel ik me allesbehalve krachtig. Ik val niet om hoor, dat ligt niet in mijn aard, maar ik voel me wel moegestreden.”

Meer lezen

“Als ik aan het eind van een werkdag naar huis fiets, dan maak ik in mijn hoofd lijstjes van alles wat niet af is, en wat ik de volgende dag absoluut nog moet doen. En als ik daarmee klaar ben, dan focus ik op wat me thuis te doen staat en wat ik als eerste zal doen als ik binnenkom. Weet je, ik krijg mijn hoofd niet meer stil en word doodmoe van mezelf. Het maakt me gespannen en onrustig.”

Meer lezen

In de kerstperiode las ik het boek Burn-on van Mieke Lannoey. Het werd me aangeraden door een vrouwelijke chirurg. De ondertitel van het boek vond ik intrigerend: de functionerende burn-out. Met andere woorden, je gaat niet onderuit, je brandt niet helemaal op, maar vertoont wel meerdere kenmerken van iemand met een burn-out.

Meer lezen

Later hoorde ik dat het de hangman’s fracture wordt genoemd. Het is mei 2016 en ik breek mijn tweede nekwervel doordat ik van een paard val. Het is een stralende dag en ik ben met drie anderen uit mijn lesgroepje in Noordwijk voor een strandrit. Een van de andere rijders, wij kennen haar niet, heeft doorlopend kritiek op hoe onze begeleider zijn werk doet.

Meer lezen

Wouke, bedrijfsarts en voormalig medisch specialist: “Vier jaar geleden ben ik compleet vastgelopen in de ziekenhuiswereld. Ik werkte in een topklinisch ziekenhuis en was er eerlijk gezegd doodongelukkig. De sfeer in de vakgroep, het gebrek aan verbondenheid, en altijd dezelfde collega’s die het goed voor zichzelf regelden. Maar die geen oog hadden voor de rest van de vakgroep.

Meer lezen

Betty (47) is medisch specialist in een vakgroep met acht collega’s. Ze vertelt: “Hoe zorgen we ervoor dat we elkaar in de vakgroep wél durven aanspreken? Want we zeggen niet wat we echt denken en voelen. Er gebeurt van alles in de onderstroom, maar we spreken het niet uit. Ik krijg er steeds meer last van, het maakt me onzeker en ik voel me minder vrij. En ik ben niet de enige, volgens mij lopen we allemaal op eieren. Hoe krijgen we een veiliger werkklimaat in onze vakgroep?”

Meer lezen

Nathan, intensivist: “Toen ik jonger was vond ik nachtdiensten geweldig! Het gaf een kick en veel voldoening om in stressvolle situaties mijn hoofd koel te houden en snel en adequaat te handelen. Nu ik wat ouder ben, heb ik er moeite mee. Het kost me steeds meer tijd om weer op te laden.”

Meer lezen

Ze zegt het zo koel, dat het net is alsof ze een halfje volkoren bij de bakker bestelt. Miranda (43) is een medisch specialist en we spreken elkaar in het kader van het intakegesprek voor onze leergang Persoonlijk Leiderschap. Binnen vijf minuten is dit de vraag die ze stelt: “Hoe kan ik in een ongezonde omgeving toch functioneren?” En ze kijkt me verwachtingvol aan.

Meer lezen