“Ik mis de menselijkheid in onze organisatie.”
Evert komt energiek binnen voor ons kennismakingsgesprek. Hij geeft een stevige hand en kijkt me recht in de ogen aan. Een krachtige man denk ik, en dat zeg ik ook. Hij antwoordt: “Ik ben blij dat je dat nog aan me ziet, want op het moment voel ik me allesbehalve krachtig. Ik val niet om hoor, dat ligt niet in mijn aard, maar ik voel me wel moegestreden.”
Vakgroep onder vuur
Evert heeft twee petten op, hij is zowel medisch specialist als medisch manager. Hij vertelt dat de vakgroep op dit moment onder vuur ligt van bestuur en MSB. Daar is veel aan voorafgegaan en Evert deelt zijn visie op de situatie met mij. De inhoud van zijn verhaal doet er hier niet toe. Het gaat meer over de mechanismen in een complexe organisatie die een ziekenhuis nu eenmaal is.
Met een kluitje in het riet
Evert: “Ik heb meerdere malen gepoogd onze problemen bespreekbaar te maken, maar ik ben met het kluitje het riet ingestuurd, keer op keer. Zowel door het ziekenhuisbestuur als het MSB. Los het maar op met de vakgroep, was de standaard reactie. Maar nu de inspectie erbij betrokken is zitten ze er bovenop, en lijken ze te vergeten dat we jarenlang om hulp hebben gevraagd.”
Wat me opvalt in het verhaal van Evert is dat, wanneer de eerste scheurtjes rondom de vakgroep ontstaan, er geen enkel écht gesprek plaatsvindt. Niemand buiten de vakgroep stelt vragen als: Wat betekent dit voor de kwaliteit van zorg? Wat is de impact op de rest van de afdeling? Welke acties hebben jullie al uitgezet? En laten we deze niet vergeten: wat heb jij als medisch manager van ons nodig?
Sokken uit de schoenen gelopen
De man die tegenover me zit is geen klager, verre van. Evert heeft zich jarenlang de sokken uit de schoenen gelopen voor de patiënt, de vakgroep, de afdeling, voor de kwaliteit van zorg. Geen enkele moeite, hij is immers een gedreven mens; hij houdt van zijn vak en haalt daar meer dan genoeg voldoening uit.
Mis de menselijkheid
Maar nu merkt hij wat ontbreekt. “Ik mis de menselijkheid in onze organisatie. De focus is op geld en efficiëntie, niet op het zogenaamde menselijk kapitaal. Iedereen is nu in rep en roer en we plakken pleisters waar we kunnen. Maar ik ben doodmoe van de afgelopen jaren waarin ik me niet gehoord en gezien heb gevoeld. Waar ik behoefte aan heb? Ik kan eerlijk gezegd wel wat begrip en waardering kan gebruiken.”
Aandacht voor de mens in de witte jas
Verhalen als die van Evert hoor ik vaker. Andere spelers, andere situatie, ander ziekenhuis. Maar wel een soortgelijk patroon: in de steeds grotere zorgorganisaties vervaagt de menselijke maat. En daarmee verdwijnt aandacht voor het individu, voor de mens in de witte jas.
__________________
Misschien herken je wel iets in het verhaal van Evert. Bijvoorbeeld dat werken in de snel veranderende en complexe context van een ziekenhuis of zorginstelling veel van je vraagt. Meer dan alleen je medisch-inhoudelijke kennis en kunde.
Dokters zijn hoog en ook smal opgeleid. Wil jij jezelf breder ontwikkelen, als mens en als professional? Kijk dan eens of onze leergang Persoonlijk Leiderschap iets voor jou is. Deze is sinds 2015 Geaccrediteerd met 40 nascholingspunten.