“Ik was een van die apen bovenop de apenrots.”

Geert is 54 en werkt in een topklinisch ziekenhuis. Het is ons kennismakingsgesprek, en hij valt maar meteen met de deur in huis: “Ik was een van die apen bovenop de apenrots”. Geert is een superspecialist. Hij organiseerde symposia en congressen en was ook bestuurlijk actief. Niet alleen in zijn eigen ziekenhuis, ook landelijk.

Altijd aan het werk, nooit ziek. Geert was zo iemand die kon zeggen dat zolang hij niet met een pijp in zijn keel op de IC ligt, hij prima poli kan draaien. Bovendien had hij altijd oog voor een ander, en daardoor geen ruimte of tijd voor zijn eigen behoeften.

Diagnose? Opgebrand.
Een half jaar geleden klapt alles in elkaar, Geert stort letterlijk in. Niemand zag het aankomen: compleet knock-out. Niet alleen een grote schok voor zijn vrouw en kinderen, ook voor zijn maten. Zelfs de verpleegkundigen die hem al jarenlang kennen, en die zoiets vaak als eerste zien, zagen het niet aankomen. Diagnose? Opgebrand.

Even een uitstapje naar de echte apenrots: onderzoek wijst uit dat dominante apen ook stress kunnen ervaren. Dat is omdat zij alles in het werk stellen om hun positie maar niet te verliezen.

Roofbouw
Inmiddels ziet Geert wel in dat hij jarenlang roofbouw heeft gepleegd op zichzelf, en dat dat niet normaal of gezond is. Hij zegt dat hij in één jaar 10 jaar ouder is geworden. Als ik op een gegeven moment aan hem vraag waar hij naar verlangt, blijft het heel lang stil. Hij heeft geen idee. Hij heeft altijd gewerkt, is altijd maar doorgegaan, heeft nooit stilgestaan, al helemaal niet bij zichzelf.

In een volgend gesprek komt hij er op terug: “Ik hoop dat ik mentaal en lichamelijk herstel, maar ik word nooit meer de oude. Maar als ik toen wist wat ik nu weet, dan had ik hier en daar echt een andere afslag genomen.”